Τον περασμένο Μάιο, ο φωτογράφος Leonid Furmansky πέρασε ένα μήνα στη Νέα Υόρκη αφού έλειψε για δύο χρόνια κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Είχε ζήσει προηγουμένως στο Coney Island ως παιδί κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990 μετά τη μετανάστευση των γονιών του από την Οδησσό της Ουκρανίας, οπότε αυτή η επίσκεψη ήταν μια ευκαιρία να ξαναδεί την πόλη.
Σε αυτή την τελευταία επίσκεψη, ο Furmansky παρατήρησε τα πολλά κτίρια καλυμμένα με σκαλωσιές. Ήταν παντού, σαν άνθη που αναδύθηκαν μετά από μια καταιγίδα που έβαλε τέλος σε μια μακρά ξηρασία. (Υπάρχουν περίπου 280 μίλια από αυτό στην πόλη, σύμφωνα με τον John Wilson.) Το στριφτάρι πρόσθεσε ένα ημιδιαφανές στρώμα στις προσόψεις, σπρώχνοντάς τις πιο μακριά στο δρόμο και κλείνοντάς τις σε μαύρα και μπλε πρίσματα. Ήταν σαν ο Christo και η Jeanne-Claude να ανέλαβαν την πόλη και να την έκαναν ένα αστικό έργο τέχνης.
Με Τα τοπία των δρόμων της Νέας Υόρκης της δεκαετίας του 1970 του Thomas Struth μείνοντας στο μυαλό του, ξεκίνησε να τεκμηριώσει αυτές τις «ζούγκλες σκαλωσιάς». Πολλά είναι το αποτέλεσμα των τοπικών νόμων που ορίζουν ότι τα κτίρια ψηλότερα από έξι ορόφους πρέπει να επιθεωρούνται εξωτερικά κάθε πέντε χρόνια, δημιουργώντας μια περιστρεφόμενη συλλογή από προσωρινές πλατφόρμες που μεταναστεύουν στην πόλη, σκιάζοντας τις βιτρίνες και προσφέροντας ένα στεγνό μέρος για κατασκήνωση.
Συγκεκριμένα, ο Furmansky αναζήτησε ιστορικά κτίρια, καθώς η αντίθεση ήταν μεγαλύτερη μεταξύ των σε μεγάλο βαθμό πέτρινων προσόψεων και των ελαφριών μεταλλικών κατασκευών με ύφασμα, μερικές φορές με ξύλινα εξαρτήματα. Με πιο προσεκτικές λεπτομέρειες, ορισμένες τοποθεσίες θα μπορούσαν να ήταν μεγάλης κλίμακας κομμάτια του Robert Irwin. Περιπλανήθηκε στα φαράγγια του Μανχάταν με την κάμερά του, παρατηρώντας τόσο αυτές τις μεγάλες, εφήμερες κατασκευές όσο και τη ζωή στους δρόμους που συνεχιζόταν κάτω από αυτά. Η πόλη είναι μια σκηνή πάνω στην οποία εκτελούνται οι ζωές των πολιτών της.
Ο Furmansky δεν έχει πάντα σχέδιο όταν πραγματοποιεί προσωπικά έργα. Αντίθετα, μένει πίσω και αφήνει το έργο να αποκαλυφθεί. Αυτό ακριβώς συνέβη εδώ.
Λεονίντ Φουρμάνσκι είναι φωτογράφος με έδρα το Τέξας. Καταγράφει δομές που αντιπροσωπεύουν τον τρόπο που ζούμε. Το έργο του έχει δημοσιευτεί στο Οι Νιου Γιορκ Ταιμς, Εφημερίδα του Αρχιτέκτονα, Κατοικώ, Αναφέρω, Τέξας αρχιτέκτονας, διαιρέστεκαι ArchDailyμεταξύ άλλων δημοσιεύσεων.
